Salih Tuna - Yeni Şafak
[email protected]


Kayıtlara geçsin işte!

Fatih Camii'nin cenaze kapısına açılan "duvardibi"nde, Orhan'ın eski zaman taburelerine oturmuş muhabbet ediyorlardı.

Aylardan galiba Haziran'dı.

Yanında Turan Kışlakçı, Abdülaziz Tantik ve birkaç arkadaşı daha vardı.
O gün, orada, Turan'ın sayesinde tanışmıştık. (Bir entelektüel bu kadar yakışıklı olur mu, dedirtecek kadar yakışıklıydı.)

Sahici bir içtenlikle hal hatır sorduk birbirimize. Tanışmaya fırsat kollayan, gökte ararken yolda bulan sıkı birer "dost" gibi.

Hulasa, çok kısa bir an tanıştık onunla.

Bir lahza kadar kısa.

Lakin, Atasoy abinin (Müftüoğlu) "Gövdelerin birbirini tanımasına, tanışma demek olmaz…" sözünü (eminim) ikimiz de fehmetmiştik.

Zaten gıyaben tanışıyorduk M. Sait Yakut'la.

Büsbütün uzaklaşmayı başaramadığım bir arkadaşım (Ah ulan Bahtiyar!...) aylar öncesinden büyük bir sitayişle bahsetmişti.

Her zamanki gibi abartıyor zannetmiştim.

Meğer az bile söylemişti.

O vakitler "dünya bülteni" adlı internet sitesinde yazıyordu.

İlk yazısını okur okumaz çarpıldım.

Arşivden bütün yazılarını indirip bir çırpıda okudum.

Müthişti!..

Kelimeleri mitralyöz gibi kullanıyordu.

Bu delifişek çocuk nerden buluyordu bu kadar kelimeyi?

Hem muzip, hem samimi…

Hem zeki, hem delişmen…

Hem öfkesiz "fikirleri" yerden yere vuran bir muharrir, hem romantik fikirlere anlam katan bir şair.

Ve…

Olağanüstü bir hiciv yeteneği!

Şu ifade onun:

"Seni Allah'a, Allah'ı da sana emanet ediyorum' dedi ayrılırken, şekavetimden muzdarip, cami avlusunda kurduğu darağaçlarına şeytanını asan, beş vaktin felahını ukba hesabına online EFT eden finans kapital mümini, mühendis ağabeyim…"

Kelimenin tam anlamıyla modern zamanlar alimi bir adam. Okuyun göreceksiniz.

Medrese kaçkını; dil bilir, din bilir, hak bilir bir şair…

Şu dizeler onun:

"Koca bir kum saatidir akıp gidiyor Sahra / Sarıdır kum akıyor, zehir-zakkum akıyor / Eksibe gölgesidir Samira'nın düş yeri / Sam yeli tırpan gibi dolanır saçlarına / Kavlanmış yüreğini sahra'da kum yakıyor…" (Samira'nın Sam Vuruğu Gözleri-2'den)

Genç yaşta, bir trafik kazasında kaybettik onu.

Bazı ölümler vardır ki; her gün inen bir ayeti; ölüm ayetini künhüne varıyormuşçasına hatırlatır bize.

Mehmet Sait Yakut'un ölümü böyle oldu benim için.

Nasıl sarsıldım anlatamam!..

Sırasını savdı o.

Sonsuz rahmet dilerim.

Sıra bizde…

Yani, yaşayan herkeste!

Sait kardeşim, "Farkına varılmamış bir ağaç gibi büyüdüm / Benim ilm-i haberim yok kimsenin kaydında / doğduğumu bilen yok ki kayda geçsin öldüğüm…" demişti, "Kokmuş Suların Sarnıcı"nda.

Kayıtlara geçsin işte:

Yakut'unu bilemediğimiz bir Sait daha geçti bu dünyadan!

Ailesine sabr-i cemil niyaz ederim.

18 Şubat 2009 Çarşamba

Hakan Albayrak
[email protected]


Uğurlar olsun Sait

Şair, yazar, zulme isyan çığlığı Sait Yakut aramızdan ayrıldı, âhirete göçtü.

Birkaç gün önce, Temel Strateji Merkezi'nde bir araya gelip, bu toprakların selameti için neler yapabileceğimizi konuşmuştuk.

Türkler, Kürtler, Araplar ve Farslar arasındaki kardeşlik bağını ihya yolunda beraber yürümek üzere sözleşip, "Gazamız mübarek olsun" demiştik.

Konuştuklarımızı, planlarımızı-projelerimizi o nefis Türkçesiyle yazıya dökecekti, sonra yeniden bir araya gelecektik.

Nasip değilmiş.

Pazartesi günü, Niğde'nin Ulukışla ilçesi Köşkönü mevkiinde, bir trafik kazasında can verdi Sait.

Yüreğinde dünyanın en güzel niyetlerini taşırken buluştu ölüm meleğiyle.
Cenâb-ı Hakk, ecrini arttırsın.

Uğurlar olsun aziz dostuma.

* * *

Bir şiirini şöyle bitirmişti:

ve katarlar geçiyor uzaklardan
görebildiğim
götürdüğü ne varsa benden başka
klaksonlar siren sesleri sonra
izlediğim levhalardan
vardığım yere baktım
ne var ki ölmüşüm oracıkta...

* * *

İnna Lillahi ve İnna İleyhi Râci'ûn.

Yüce Rabbimiz ganî ganî rahmet eylesin.

Mekânı cennet olsun.

Saygıdeğer eşi Sevda hanım ve sevgili çocukları Hiram ile Sena başta olmak üzere bütün yakınlarına, dostlarına, kendime Sabr-ı Cemîl diliyorum.

18 Şubat 2009 Çarşamba