Vehbi...
Güzel görünüşlü bir anadolu delikanlısı...
Mağrur bakışları ile karanlığı süzen yiğit bir delikanlı...
Kimine göre o bir mecnun...
Kimine göre sevdası uğruna hayattan zevk almayan bir mazlum...
Sonbahar'ın yaprakları yeni yeni dökmeye başladığı bir gün başladı Vehbi'nin hikayesi...
Ta ki...
O uğursuz günün çatıp geldiği zaman'a kadar...
Ne kadar acıklı ne kadar haşindi Vehbi'nin hikayesi...

Ah be Vehbi...
Yağız Anadolu delikanlısı...
Ege'nin türküleriyle okşatırdı gönlünü eski kırık dökük bir radyo ile...
Ta dedesi Emrullah'tan kalmıştı...
Açar'dı dinlemeye başlardı...
Ah bir ataş ver diye tüttürmeye başlardı sigarasını...
Rüzgar ile sohbet eder'di Vehbi...

Vehbi...