01-15-2009, 01:56 | #1 |
Yalnızlık .....
Bebek yüzlü bir sokakta yokladım geceleri
Çekip içime duman duman kokladım geceleri. Sustu sesi içimde siyah beyaz şarkıların Sustu gece, sustu şiir, sesi yok korkuların. Buğulu camlarda içine kapanık perdeler Emanet düşlerin eşiğe düştüğü yerdeler. Oysa ben yağmurları hep sesinle duyuyordum Düşlerimi dizime koyup, hayalinle uyuyordum. Şimdi, içimde büyüyen gecenin kurgusu var Vakitsiz sızıların hiç bitmeyecek şarkısı var. Sen hep siyahtın... Asildi, suskundun gecelerce Öylesine derindin, denizler kadar denizlerce... Sen. Siyah kadar alımlı, bebek gibi tenimdin Sen siyah kadar narin, siyah kadar benimdin Bir şehrayin akşamda yitirdim uykularımı Amâ kaldırımlarda bitirdim duygularımı... Bir içli kemanda ağlasa füsunkâr bakışların Gergef gergef içime işler sitemkâr bakışların Ben hep sana mecburdum gün karası gibi İçimde en onmaz yarasın, kılıç yarası gibi Artık bu yalnızlığın sonu yoktur biliyorum. Gecelerden gece çalıp, şimdi sana geliyorum.
Konu Gölge tarafından (01-15-2009 Saat 02:09 ) değiştirilmiştir.. |
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
01-15-2009, 11:36 | #2 |
Artık bu yalnızlığın sonu yoktur biliyorum.
Gecelerden gece çalıp, şimdi sana geliyorum. __________________ emeğine sağlık dostum senin mi şiir? (+) |
|
01-16-2009, 02:21 | #3 |
kusura bakmaayın Alıntı olduğunu yazmayı unutmuşum.şiir bana ait değil.
|
|
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | |
Stil | |
|
|