Yaşadığım Aşk Soluk Alıp Veriyor İçimde ... - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**mavihayal** · 08-06-2009, 20:19

Bu ülke benim mi? Belki. Ama ben, ben onun değilim.
Ayaklarım buranın otlarında, ama uzak otlarda koşup oynuyor tüm düşüncelerim.
Denizler ötesini düşlüyoruz ikimiz de, ama sizin için denizler ötesi burası, benim içinse orada, uzakta.
Aldın beni sustuğum yerden, konuşmayı unutmuştum, şimdi bana dilimi soruyorsun.
Bu konuşan benim dilim mi? Dil benim, ama sözüm içimde ve sessiz, söyleyemiyorum, sözüm orada, benim sustuğum yerde, sözüm uzakta.
Benim için denizler ötesi, Toulouse´dan yana, annemin çağıran sesi, çocuk gülüşlerim orada yankılanıyor hálá.
Bir kedinin peşinde, yalınayak koştuğumu anımsıyorum, taş döşeli bir yolda.
Kedi küçüktü, kimbilir, yaşıyordur belki ve beni anımsar.
Hayır, ölmüş olmalı, ya da unutmuştur, tıpkı yoldaki taşların unuttuğu gibi.
Ben çocukluğumu anımsıyorum, ama çocukluğumun dünyasında her şey unuttu beni.
Benim icin konuşmak, o kış gecesinden bu yana buzlu bir camın ardında donan çığlığım, yol kenarına bıraktığımız şişede giden muhabbet.
Bir kadının içimde, soyunarak ısındığını anımsıyorum, ak çarşafların ortasında.
Belki zamansız çiçeklenmişti, kim bilir, içimdeki sevincin bir kökü kalmıştır.
Yaz geçti, kurumuş olmalı, ya da solmuştur, tıpkı bedenden kanın çekilisi gibi.
Ben kokunu hatırlıyorum, ama kokuların içinde benim kokum unutuldu.
Yaşadığım aşk soluk alıp veriyor içimde, ama ölü bir yürek taşıyorum ben.
Bir adam sizi düşünüyor.
Bir adam sizi düşünüyor ara sıra yaşamaya çalıştıkça.
Ölü bir ozandır o, yazdığı “Sen” şiirini şimdi siz hatırlamazsınız.
Bir adam sizin yağmurda düşündüklerinizi düşünüyor.
Siz onu duymazsınız.
Nereden çıktı şimdi? Ne yapmaya çalışıyor?
Gerçekler yüz göstermeye başlıyor.
Derin yaralarla deşilmis bedenimin sızısını duyuyorum.
Benden söz ediyor.
Anlattığı şey benim.
Ayrılmış yara uçları arasından kan sızıyor.
“Ellerimi bulamıyorum, yardım edin bana.”
İyi ki bulamıyorum, tutunmak isteyebilirdim.
Bu düşler, sakıncalı düşler.
Nereden çıktı şimdi?
Ölü bir yüreği yeniden canlandırma hayáli, adi üzerinde hayál. Gerçekte ben diye bir insan yok.
Gerçekte sen diye bir insan da yok.
Kalmadık.
Yaşadığım aşk soluk alıp veriyor içimde, ama ölü bir yürek taşıyorum ben.
İçinde bulundugum durumun adı “Aşk Hastalığı”.

08-06-2009, 20:19	#1
Kullanıcı Adı mavihayal	Yaşadığım Aşk Soluk Alıp Veriyor İçimde ... Bu ülke benim mi? Belki. Ama ben, ben onun değilim. Ayaklarım buranın otlarında, ama uzak otlarda koşup oynuyor tüm düşüncelerim. Denizler ötesini düşlüyoruz ikimiz de, ama sizin için denizler ötesi burası, benim içinse orada, uzakta. Aldın beni sustuğum yerden, konuşmayı unutmuştum, şimdi bana dilimi soruyorsun. Bu konuşan benim dilim mi? Dil benim, ama sözüm içimde ve sessiz, söyleyemiyorum, sözüm orada, benim sustuğum yerde, sözüm uzakta. Benim için denizler ötesi, Toulouse´dan yana, annemin çağıran sesi, çocuk gülüşlerim orada yankılanıyor hálá. Bir kedinin peşinde, yalınayak koştuğumu anımsıyorum, taş döşeli bir yolda. Kedi küçüktü, kimbilir, yaşıyordur belki ve beni anımsar. Hayır, ölmüş olmalı, ya da unutmuştur, tıpkı yoldaki taşların unuttuğu gibi. Ben çocukluğumu anımsıyorum, ama çocukluğumun dünyasında her şey unuttu beni. Benim icin konuşmak, o kış gecesinden bu yana buzlu bir camın ardında donan çığlığım, yol kenarına bıraktığımız şişede giden muhabbet. Bir kadının içimde, soyunarak ısındığını anımsıyorum, ak çarşafların ortasında. Belki zamansız çiçeklenmişti, kim bilir, içimdeki sevincin bir kökü kalmıştır. Yaz geçti, kurumuş olmalı, ya da solmuştur, tıpkı bedenden kanın çekilisi gibi. Ben kokunu hatırlıyorum, ama kokuların içinde benim kokum unutuldu. Yaşadığım aşk soluk alıp veriyor içimde, ama ölü bir yürek taşıyorum ben. Bir adam sizi düşünüyor. Bir adam sizi düşünüyor ara sıra yaşamaya çalıştıkça. Ölü bir ozandır o, yazdığı “Sen” şiirini şimdi siz hatırlamazsınız. Bir adam sizin yağmurda düşündüklerinizi düşünüyor. Siz onu duymazsınız. Nereden çıktı şimdi? Ne yapmaya çalışıyor? Gerçekler yüz göstermeye başlıyor. Derin yaralarla deşilmis bedenimin sızısını duyuyorum. Benden söz ediyor. Anlattığı şey benim. Ayrılmış yara uçları arasından kan sızıyor. *“Ellerimi bulamıyorum, yardım edin bana.”* İyi ki bulamıyorum, tutunmak isteyebilirdim. Bu düşler, sakıncalı düşler. Nereden çıktı şimdi? Ölü bir yüreği yeniden canlandırma hayáli, adi üzerinde hayál. Gerçekte ben diye bir insan yok. Gerçekte sen diye bir insan da yok. Kalmadık. Yaşadığım aşk soluk alıp veriyor içimde, ama ölü bir yürek taşıyorum ben. İçinde bulundugum durumun adı “Aşk Hastalığı”.

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)