Anayasa Mahkemesinin kararını dikkatle okudukca kimi gariplikler birbiri ardına dökülüveriyor ortalığa.

Bunlardan belki de en akıllara ziyan olanı, Abdullah İsnaç’la ilgili. İsnaç, Şırnak Belediyesinde başıboş hayvanları toplayan bir çoban!
Yani sokaklarda salına salına dolanan inekleri topluyor, bunun dışında da belediye işcisi olarak yollara parke taşı döşüyor.
Davada DTP Şırnak İl Yöneticisi olarak adı geçiyor! Yönetici falan değil, sadece DTP üyesi!



Şimdi İsnaç’a beş yıl siyasi yasak yasak getirildi! “Terör örgütü propagandası” yapmakla suçlanıyor! Bu arada Diyarbakır 6. Ağır Ceza Mahkemesinde terör örgütünün propagandasını yapmak suçundan da yargılanıyor.
İsnaç çoban.
İsnaç parke taşı döşer.
Kazandığı üç beş kuruşla da ailesini geçindirmeye çalışır.
Bu sıfatlarının yanına bi tane daha ekleyelim:
İsnaç siyasi yasaklı!
Siyasi yasaklı olduğu için çobanlık yapamayacak mı? Ya da parke taşı döşeyemeyecek mi? Hele gerekçeli karar çıksın, anlarız!

Ha, unutmadan... Leyla Zana’ya da beş yıl siyasi yasak getirildi, DTP kapatma davasıyla ilgili. Yalnız burada küçük bir ayrıntı var gözlerden kaçan.
Önemsiz aslında!
Leyla Zana, DTP üyesi bile değil! Leyla Zana’nın parti üyesi olmadığını, Ahmet Türk’de söyledi, kararın yasal değil siyasi olduğunun altını çizerken. Destek adına partiye kaydını yaptırmış, Yargıtay Başsavcısının uyarısıyla, daha sonra kaydı silinmiş. Ama dava dosyasında adı DTP üyesi olarak geçiyor. Üstelik Leyla Zana, kendisine yönelik büyük ilgi nedeniyle, Abdullah Öcalan’ın “ tehdit saydığı” isimlerin başında geliyordu.

Durun, daha bitmedi. Salt açıklamaları değil yazılarıyla da, PKK-Ergenekon bağlantısına işaret eden Aysel Tuğluk’u da yasaklılar kervanına katanlar, bu gerçeği düşündüler mi acaba? Dahası Tuğluk, ta 2008’de, çözüm için PKK dışında “sivil insiyatif” geşliştirilebileceğini söylemişti. Bu da KCK’nın büyük tepkisini çekmişti. Ahmet Türk’tense hiç söz etmeye gerek yok. PKK ve KCK onu tasfiye edebilmek için her yola baş vurdu; örgütün “kurtulunması gerekenler “ listesinin birinci sırasındaydı her zaman.

Şimdi bütün bunları göz önüne alınca, Anayada Mahkemesinin kararını bir kez daha baştan sona okumak, satır aralarına kadar eğilmek gerekmiyor mu?






Aziz Üstel (Star Gazetesi)