10-23-2009, 13:00 | #1 |
Yokluğun ...
Hiç okuyamıyacagın bir mektup yazıp hayali murekkeple yorgun ayaklı bir postacıya veriyorum; hiç ulaşmasın sana diye. Çifte yedili atarsan İpini koparmış bir ucurtma kadar özgür olacağım ; söz. ama şimdi nanelimon kaynatmam gerek kalemime Hapşırıyor tükenmezi Titriyor kelimelerimin akibeti belirsiz hiçliği nefessiz bırakılmış öznelerim fiillerimde açkarnına tokluk hissi. Üşüyorum nedeni belli Vaktini çalacağım belki ama; hadi bana ateşe verilmiş bir cumle sonu bul alıntı
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
10-23-2009, 23:11 | #2 |
çok güzel emeklerinize sağlık...
|
|
06-30-2010, 23:52 | #3 |
Güzel bir siir. Tesekkürler. (:
|
|
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | |
Stil | |
|
|