Kurumuş yaprak gibiyim sonbaharda,
Yapraklardan düşen su damlaları gibi gözyaşlarım,
Karanlık gecelerde gözlerim uyku görmez oldu.
Ellerim seni araken gözlerim hep yollaerda kaldı,
Üzüntüm varken sadece sana olan özlemim tek dertim oldu,
Gülmek sensizken hayal seninle hayat bulmuştu.
Şimdi yüreğim sustu ve dinliyor sanki,
Yollarda birisini görse sen sanıp koşacak sanki,
Hayal oldu seni görmek ama,
Yüreğim senden hiç ayrılmadı.

Sustum artık konuşamayan bebekler gibi,
Dilim sustu ama yüreğim hala ağlıyor,
Gözlerimden yaş akmasada,
gözlerden önce yürek ağlıyor.
Kışımı yaşıyorum sensizken,
Yazımı bekliyorum yeşeren yapraklarla,
Gelen yok giden yok bir ses yarin seni unuttu diyor,
yüreğimden sesler hiç susmuyor...


ALINTI