YÜZÜNDEKİ IŞIK VATANI AYDINLATIYOR-BAŞBAKANIMIZIN RESİMLERİ-MUTLAKA BAKIN! - Sayfa 9 - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**S. Çilingir** · 01-27-2011, 02:15

ellerinize sağlık

**alis** · 01-28-2011, 14:16

Bizi ateşböceği değil,yıldız sansınlar.
Düşünüyorumda sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek,yumuşacık kalbimizin farkedilmesi,naif yönlerimizin keşfedilmesi,cesaretsizliğimin anlaşılması,korkularımızın paylaşılması,sanki zarar görebileceğimizin en büyük işareti gibi orta yerde bizleri tehdit ediyor.Kabuklarımızın altına saklanarak kendimizi usta zannediyoruz,değil mi sevenler!
İşte buna istinaden ne kadar güçlü korunuyoruz.Kalkanlarımızın ardında hissedilmeden,el değmeden,sevgimizi göstermeden kaplumbağanın kabuğunun içine saklandığı gibi bizde bu güzel hislerimizi paylaşmamız gerekirken kamuflaj ediyoruz.Sank bir sermayeymiş gibi.
Sahi koruyormu bizi bu sert ve çatlamamış kabuk.Kimse incitemiyormu duygularımızı,inançlarımızı,benliğimizi?Yoksa zarar mı veriyor bu ürkeklik,bu kabuk bize?Hissettiklerimizi gölgeliyor,yansıtmıyormu gerçek kimliğimizi?Duygularımızı bastırıyor,elele tutuşmamızı ve sıkı sıkı birbirimize kenetlenmemizi engelliyor mu?Eğer bir yıldız gibi ışıl ışılsam ve bir yıldız kadar parlak isem ne çıkar sevgili dostlarım;Ateş böceği sansınlar beni.!
Belki en hoyrat yürek bile ateşböceğinin o uçucu,masum,sevimli cocuksuluğuna el kaldırmaya kıyamaz.Güçlü kapıların arkasına kilitlemesem kendimi,korkaklığımı,sevgi isteğimi ve en insani yönlerimi kayıtsızca sunabilsem eğer,bu sert kabuğun ağırlığından kurtulup bir kuş gibi uçacağım özgürce anlaşılacağım ve bir ayna gibi yansıyacağım karşımdakine.O da çözülecek belki.Samimi ve güvenliksiz silahsız biriyle göz göze gelince.Oysa bir görebilsek bunu.Kalmadı böyle insanlar demesek .Güven duygusuna bu kadar muhtaç olmasak.Kırılmaktan korkmasak,incinsek,yaralansak...Ne olur bir darbe daha alsak.Yeniden açsak kendimizi,atabilsek o kabuğu.
Denesk ,risk alsak,yenilsek..Fark etmez.Tekrar tekrar bıkmadan usanmadan denesek.O egolarımızı,enaniyetimizi,gururumuzu,kibirimizi o an ayaklar altına sersek ve kucaklasak birbirimizi,sımsıkı hiç bırakmamacasına sarılsak tıpkı eskisi gibi.Ne olduğunu anlayamadığımız o yirmi-yirmibeş yıl oncesi gibi.O zaman farkedeceğiz,ne kadar birbirimizi özlediğimizi.Neler biriktirdiğimizi,kaybolan değerlerimizi,ne kadaaaar birbirimizi özlediğimizi.
Beraber geldik beraber gidiyoruz dostlarım.Vakit az,paylaşmak ve sarılmak için.Yaşşadığmız coğrafya zor, şartları ağır,acıları kat kat fazla,bunun için yüreği daha fazla küstürmemek lazım.Sırtımızda ağır küfeler,her gün katlanan ve koşulları bir türlü düzelmeyen ağır acılarımızı.Sevgiye çok ama çok ihtiyacımız var dostlar.Çünkü;biz bu hayat treninin fani yolcularıyız.Belki enaniyetimiz ve gururumuz bize şeytani bir şekilde sen hep bu trende kalacaksın derse de,inanma.Bu kalp te birgün yenik düşer,umulmadık marazlar,dertler ve hastalıklar sarar bu bedeni.Belki bu son haykırış olabilir.Uzakta kara bize kıs kıs gülüyor.Ancak birbirimize sokulursak,sevgimizi acımızı paylaşırsak atlatırız bu günleri.
Kıralım o sert ve ağır kabuklarımızı.Kurtulalım bu kanburdan ve ağır yükten.Korumuyor bu kabuklar aslında bizi,aksine zarar veriyor bize incitiyor yüreğimizi dostlar.Bi derinden yüreğimizin sesine kulak versek bunu anlar ve hissederiz.Yoksa bu durum yanlızlığa mahkum ediyor bizi.
Hem ey insanlar,dostlar,yarenler;
Hepimiz bir yıldızız.
Ne çıkar ateşböceği sansınlar bizi.

**artieksi** · 05-19-2011, 00:11

abi teşekkürler güzel resimler

**Selcuklu konya** · 03-01-2014, 03:07

herzaman Akparti

01-27-2011, 02:15	#1
Kullanıcı Adı S. Çilingir	ellerinize sağlık

01-28-2011, 14:16	#2
Kullanıcı Adı alis	Bizi ateşböceği değil,yıldız sansınlar. Düşünüyorumda sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek,yumuşacık kalbimizin farkedilmesi,naif yönlerimizin keşfedilmesi,cesaretsizliğimin anlaşılması,korkularımızın paylaşılması,sanki zarar görebileceğimizin en büyük işareti gibi orta yerde bizleri tehdit ediyor.Kabuklarımızın altına saklanarak kendimizi usta zannediyoruz,değil mi sevenler! İşte buna istinaden ne kadar güçlü korunuyoruz.Kalkanlarımızın ardında hissedilmeden,el değmeden,sevgimizi göstermeden kaplumbağanın kabuğunun içine saklandığı gibi bizde bu güzel hislerimizi paylaşmamız gerekirken kamuflaj ediyoruz.Sank bir sermayeymiş gibi. Sahi koruyormu bizi bu sert ve çatlamamış kabuk.Kimse incitemiyormu duygularımızı,inançlarımızı,benliğimizi?Yoksa zarar mı veriyor bu ürkeklik,bu kabuk bize?Hissettiklerimizi gölgeliyor,yansıtmıyormu gerçek kimliğimizi?Duygularımızı bastırıyor,elele tutuşmamızı ve sıkı sıkı birbirimize kenetlenmemizi engelliyor mu?Eğer bir yıldız gibi ışıl ışılsam ve bir yıldız kadar parlak isem ne çıkar sevgili dostlarım;Ateş böceği sansınlar beni.! Belki en hoyrat yürek bile ateşböceğinin o uçucu,masum,sevimli cocuksuluğuna el kaldırmaya kıyamaz.Güçlü kapıların arkasına kilitlemesem kendimi,korkaklığımı,sevgi isteğimi ve en insani yönlerimi kayıtsızca sunabilsem eğer,bu sert kabuğun ağırlığından kurtulup bir kuş gibi uçacağım özgürce anlaşılacağım ve bir ayna gibi yansıyacağım karşımdakine.O da çözülecek belki.Samimi ve güvenliksiz silahsız biriyle göz göze gelince.Oysa bir görebilsek bunu.Kalmadı böyle insanlar demesek .Güven duygusuna bu kadar muhtaç olmasak.Kırılmaktan korkmasak,incinsek,yaralansak...Ne olur bir darbe daha alsak.Yeniden açsak kendimizi,atabilsek o kabuğu. Denesk ,risk alsak,yenilsek..Fark etmez.Tekrar tekrar bıkmadan usanmadan denesek.O egolarımızı,enaniyetimizi,gururumuzu,kibirimizi o an ayaklar altına sersek ve kucaklasak birbirimizi,sımsıkı hiç bırakmamacasına sarılsak tıpkı eskisi gibi.Ne olduğunu anlayamadığımız o yirmi-yirmibeş yıl oncesi gibi.O zaman farkedeceğiz,ne kadar birbirimizi özlediğimizi.Neler biriktirdiğimizi,kaybolan değerlerimizi,ne kadaaaar birbirimizi özlediğimizi. Beraber geldik beraber gidiyoruz dostlarım.Vakit az,paylaşmak ve sarılmak için.Yaşşadığmız coğrafya zor, şartları ağır,acıları kat kat fazla,bunun için yüreği daha fazla küstürmemek lazım.Sırtımızda ağır küfeler,her gün katlanan ve koşulları bir türlü düzelmeyen ağır acılarımızı.Sevgiye çok ama çok ihtiyacımız var dostlar.Çünkü;biz bu hayat treninin fani yolcularıyız.Belki enaniyetimiz ve gururumuz bize şeytani bir şekilde sen hep bu trende kalacaksın derse de,inanma.Bu kalp te birgün yenik düşer,umulmadık marazlar,dertler ve hastalıklar sarar bu bedeni.Belki bu son haykırış olabilir.Uzakta kara bize kıs kıs gülüyor.Ancak birbirimize sokulursak,sevgimizi acımızı paylaşırsak atlatırız bu günleri. Kıralım o sert ve ağır kabuklarımızı.Kurtulalım bu kanburdan ve ağır yükten.Korumuyor bu kabuklar aslında bizi,aksine zarar veriyor bize incitiyor yüreğimizi dostlar.Bi derinden yüreğimizin sesine kulak versek bunu anlar ve hissederiz.Yoksa bu durum yanlızlığa mahkum ediyor bizi. Hem ey insanlar,dostlar,yarenler; Hepimiz bir yıldızız. Ne çıkar ateşböceği sansınlar bizi.

05-19-2011, 00:11	#3
Kullanıcı Adı artieksi	abi teşekkürler güzel resimler

03-01-2014, 03:07	#4
Kullanıcı Adı Selcuklu konya	herzaman Akparti

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)