>>> £yy beni en çok sevenin en sevdiği <<< - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**NuR-eFSaN** · 07-12-2008, 13:02

Bilirim. her gün…
doğmadan kızıllığına yazar adını..
Bilirim her martı dokunmadan denize
Kendi dilince tekrarlar duanı..
Ve her gül açmadan kollarını
Bu dünyaya
Senin kokunu bular yüreğine..
Bilirim düşmez güneş
Toprağın hiçbir zerresine…
Hatırlamadan seni…
Bilirim seversin sen seni seveni….
Ey beni en çok sevenin en sevdiği…
Ey gönlümdeki sevgiye bengisuyunu,
okyanus diyarından
yudum yudum damlatan…
Kar suları yıkarken ruhumu,
ılık bir yağmur damlasının sevdasında,
yürek atışlarıma merhamet denizinden katreler düşüren…
Ey kalbimin en derin toprağına,
avuçlarımda biriktirdiğim dualarıma kattığım,
kirpiklerimin ıslaklığı ile bezediğim,
nazenin çiçeğimin adı…
Sonra,
yalnız karanlıklarımın donduran soğukluğunda , yapraklarının gölgesinde bakışlarımı ısıttığım …
Adıyla,en tenha zamanların karmaşasında,
içimin dalları kıran fırtınalarını durulttuğum…
Her uyanışımda sabaha,
gurubun kızıllığına
taze açmış yaseminler aklığında
ismini yüreğimle yazdığım…
Ey adıyla,
serin rüzgarlarında bedenimi üşüten eylülü,
nisanın yeni açmış badem ağaçlarına döndüren…
içimin dermansız bildiğim dertlerine,
sonsuz bir iyileşmeyle deva olan…
Ey seher vakitlerinde soğuk gül yapraklarına ılık dokunuşlarla konan,
şebnemlerin nazlı terennümü…
Bütün kar taneleri erguvan dalında çiçek oluyor kökünü ruhuma salan…
adının gölgesine sığınınca günahlardan bizar olmuş yüreğim…
Sana gönderdiğim selamların kabul olma umudunun heyecanıyla,
dağbaşlarımı kuşatan bencillik dumanlarının arasında, sevmeye dair al laleler açtıran…
İçimde dünyalık nefesler adına
büyüttüğüm bütün mavi kuşları salıyorum semaya…
uğruna,
kendi içimde kendimi tutsak ettiğim her anın zincirlerini koparıyorum zihnimden…
teselliyi sana yolladığım selamın kabul edilmesi umudunda buluyorum…
bilir misin Ya Resulullah?
Her yıkılışında içimin kaleleri,
kalbimin kırıklarını bu umutla sarıyorum…
yüzüme kapanan kapıların dibinde gözyaşımdan bir ırmakta boğulurken,
bana uzanan elin sıcaklığı bu umuttan…
bütün alınmışlıklarımın,
tek başına bırakılmışlarımın,
darmadağın oluşlarımın sessizliğine düşen tatlı bir terennüm oluyor bu umut…
içimin burukluğunda,
merhametsizlik dağlarken
yüreğimin her bir zerresini,
sabah ezanlarına kadar kapanmayan gözlerimin aminlerine dost ediyorum bu umudun varlığını…
Ey bütün çiçeklerin naif susuşlarının ardında,
hiç durmadan söylenip duran sevda ikliminin şanlı adı…
Ey ılık gamzeleri gibi toprağın,
ruhumun buz tutmuş dehlizlerine merhametle inen bahar…
Gül kokusunda içime çektiğim şefkatin, eşsiz timsali…..
Uzak zamanlarında ömür tüketiyoruz saadet asrının…
bir tek kalbimde büyüyen sevgi aşabiliyor zamanı, mesafeleri, asırları…
donup kalıyor zaman,
içimdeki özlemin sıcaklığında…
çözülüyor imkansızlıklar,
sessiz eriyişlerde…
zaman susuyor kör kuyuların diplerinde…
tarihler ses vermiyor gizli köşelerde…
ve bir tek özlemim aşıyor zamanı,
mesafeleri…
bir tek gözyaşımdan bir kuşun kanadı bırakıyor beni,
senin yürüdüğün çöl zerrelerin arasına…
bir tek özlemin dev bir dalga olup,
sürüklüyor bedenimi,
Sevr mağarasında yuva yapan güvercinin kanat çırpmayışlarına…
bir tek dualarımın kabulü taşıyor beni
yaşadığın zamanların kıyısına…
hıçkırıklar kesiyor nefesimi,
yüzümde pişmanlıkların buyun eğişleri…
anlatamıyorum…
sevmekten uzak seslenişlerim susuyor iç yangınlarımda… senin adını yüreğime mühürleyip dönüyorum amin deyişlerime…
İçimin ülkelerine çöreklenmiş menfaat bulutlarından kaçıyorum..
kaçıyorum kibirden
yalnız kendine istiyor olmaktan,
öfkeden…
kaçıyorum ne varsa faniliğe dair…
pişmanlıkla ıslanmış bir hıçkırıkta,
selamlarımın kabul edilmesi umudunda yeniden geliyorum hayata…
kan revan oluyor aklımda hüzünler…
yağmamış yağmurlar kadar latif şimdi kalbimde devleşen sıkıntılar…
Korkularımı emziren bütün gecelerin siyahı,
yeni açmış bir karanfil kokusu oluyor…
bulunca seni…
Benliğimin kuytularında sızlayan yalnız kalmışlıklar,
kayan dev bir yıldız oluyor…
anınca seni…
Bütün sessizlikler rahmet oluyor…
bütün çaresizlikler gündoğumu...
bütün boyun büküşler amin oluyor dudaklarımda…
bütün amin deyişler gül adında…
seni ta içimde taşıdığım zaman bu ömür türküsünde…..
Yalnız kalıyor bazen aminler…
gecenin sakinliğinde usulca hayat bulan aminler
uykuya yenik düşüyor çoğu zaman…
daha derinden dua etmeye susuz dudaklarım…
Zaman merhametsizlikte hüküm sürüyor
ya Resulalah…
mazlumun ayaklar altında ezilen yüreğiyle besleniyor
zalim kalp atışları…
şefkate kanat çırpan kırlangıçların kanatları isyandan devleşen tel örgülere takılıyor…
kanatlarından sızan kana bulanıyor ruhum…
belki her gün bir günahsız yavrunun bedeni,
hain bir merminin kılıcından geçiyor…
günahsızların iniltileri içimde yankılanıyor…
semayı sarsıyor annelerin ağıtları…
gözlerimizin önünde
yüreklerimizin dibinde inliyor nefesleri
günahsızların…
insanlar çoktan sökmüş gibiler köklerini,
içlerindeki merhamet adlı çınarın…
babaları ölmeden miras derdinde birbirine düşer olmuş kardeşler…
duaya açık kapılarından dudakların,
gıybet yükselir olmuş…
yalansız konuşmalar azalmış…
herkes birbirinin kuyusunu kazıyor…
ve ölümü unuttu sanki kalpler…
ölümü anmaktan aciz zihinlerimiz…
İçim acıyor Ya Resulullah…
her haksızlığın ardında tükeniyor nefeslerim…
içim kanıyor…
her acının ardında çaresizlik yağmamış bir bulut gözlerimde…
bir tek silahım var…
ona sarılıyorum gece yarıları…
duaya…
Sevmek çekince dalgalarını bir zamanlar hiç durmadan dövdüğü kıyılarımızdan,
okyanus ortasında su arar olduk…
öldük hatta susuzluktan…
yağmur sağanak sağanak boşanırken bedenlerimize…
Adını unuttukça anmayı,
dudaklarımızdan, başka isimler söyler oldu dillerimiz…
başka sevdalar salınır oldu bakışlarımızda…
içimize yabancı hevesler ,içimizde…
hasretleri bile yabancılaştı dünyamızın…
sevgi uzaklaştığımız hatta kaçtığımız bir hastalık gibi…
ben böyleyken…
hala umudu var mıdır sana olan selamlarımın kabulünün?… bu kadar kendimi bulanmışken sensizliğe…
Aynı zaman diliminde atsaydı kalplerimiz seninle… Yüreğimiz hissetseydi seni bir kere görmüş olmanın bahtiyarlığını…
oysa şimdi hercai sevgilerde kanıyor ümitlerimiz…
Varsa zihnimin kirli dumanları arasında ,
dünyaya bel bağlamış iniltili hayatımın ortasında,
hala sevmeye dair kımıldayan bir tomurcuk sana olan özlemimin sıcaklığındandır…
Ya Resulullah
bu özlemimizin sınırsızlığına bakıp dua eder misin yüreklerimize?
secdenin izi alınlarımızdan,
amin deyişler gece uyanışlarımızdan ve sana olan sevgi solmayan yediverenler gibi
hiç silinmesin gönüllerimizden…
Ey beni en çok sevenin en sevdiği…
Bir lale vakti…
bir bahar gecesi…
dudaklarımda sana selamlarla
göz kapayışlarım var geceye…
herşeye rağmen sevilme umuduyla bükülüyor boynum… sevginin sonsuzluğuna açılıyor avuçlarımda ruhum…
Ey Rabbim,
en sevdiğinin sevgisini artır ki kalbimde…
senin yanına sevdiğinin sevgisiyle dolu bir yürekle varabileyim son nefesimde…

07-12-2008, 13:02	#1
Kullanıcı Adı NuR-eFSaN	>>> £yy beni en çok sevenin en sevdiği <<< Bilirim. her gün… doğmadan kızıllığına yazar adını.. Bilirim her martı dokunmadan denize Kendi dilince tekrarlar duanı.. Ve her gül açmadan kollarını Bu dünyaya Senin kokunu bular yüreğine.. Bilirim düşmez güneş Toprağın hiçbir zerresine… Hatırlamadan seni… Bilirim seversin sen seni seveni…. Ey beni en çok sevenin en sevdiği… Ey gönlümdeki sevgiye bengisuyunu, okyanus diyarından yudum yudum damlatan… Kar suları yıkarken ruhumu, ılık bir yağmur damlasının sevdasında, yürek atışlarıma merhamet denizinden katreler düşüren… Ey kalbimin en derin toprağına, avuçlarımda biriktirdiğim dualarıma kattığım, kirpiklerimin ıslaklığı ile bezediğim, nazenin çiçeğimin adı… Sonra, yalnız karanlıklarımın donduran soğukluğunda , yapraklarının gölgesinde bakışlarımı ısıttığım … Adıyla,en tenha zamanların karmaşasında, içimin dalları kıran fırtınalarını durulttuğum… Her uyanışımda sabaha, gurubun kızıllığına taze açmış yaseminler aklığında ismini yüreğimle yazdığım… Ey adıyla, serin rüzgarlarında bedenimi üşüten eylülü, nisanın yeni açmış badem ağaçlarına döndüren… içimin dermansız bildiğim dertlerine, sonsuz bir iyileşmeyle deva olan… Ey seher vakitlerinde soğuk gül yapraklarına ılık dokunuşlarla konan, şebnemlerin nazlı terennümü… Bütün kar taneleri erguvan dalında çiçek oluyor kökünü ruhuma salan… adının gölgesine sığınınca günahlardan bizar olmuş yüreğim… Sana gönderdiğim selamların kabul olma umudunun heyecanıyla, dağbaşlarımı kuşatan bencillik dumanlarının arasında, sevmeye dair al laleler açtıran… İçimde dünyalık nefesler adına büyüttüğüm bütün mavi kuşları salıyorum semaya… uğruna, kendi içimde kendimi tutsak ettiğim her anın zincirlerini koparıyorum zihnimden… teselliyi sana yolladığım selamın kabul edilmesi umudunda buluyorum… bilir misin Ya Resulullah? Her yıkılışında içimin kaleleri, kalbimin kırıklarını bu umutla sarıyorum… yüzüme kapanan kapıların dibinde gözyaşımdan bir ırmakta boğulurken, bana uzanan elin sıcaklığı bu umuttan… bütün alınmışlıklarımın, tek başına bırakılmışlarımın, darmadağın oluşlarımın sessizliğine düşen tatlı bir terennüm oluyor bu umut… içimin burukluğunda, merhametsizlik dağlarken yüreğimin her bir zerresini, sabah ezanlarına kadar kapanmayan gözlerimin aminlerine dost ediyorum bu umudun varlığını… Ey bütün çiçeklerin naif susuşlarının ardında, hiç durmadan söylenip duran sevda ikliminin şanlı adı… Ey ılık gamzeleri gibi toprağın, ruhumun buz tutmuş dehlizlerine merhametle inen bahar… Gül kokusunda içime çektiğim şefkatin, eşsiz timsali….. Uzak zamanlarında ömür tüketiyoruz saadet asrının… bir tek kalbimde büyüyen sevgi aşabiliyor zamanı, mesafeleri, asırları… donup kalıyor zaman, içimdeki özlemin sıcaklığında… çözülüyor imkansızlıklar, sessiz eriyişlerde… zaman susuyor kör kuyuların diplerinde… tarihler ses vermiyor gizli köşelerde… ve bir tek özlemim aşıyor zamanı, mesafeleri… bir tek gözyaşımdan bir kuşun kanadı bırakıyor beni, senin yürüdüğün çöl zerrelerin arasına… bir tek özlemin dev bir dalga olup, sürüklüyor bedenimi, Sevr mağarasında yuva yapan güvercinin kanat çırpmayışlarına… bir tek dualarımın kabulü taşıyor beni yaşadığın zamanların kıyısına… hıçkırıklar kesiyor nefesimi, yüzümde pişmanlıkların buyun eğişleri… anlatamıyorum… sevmekten uzak seslenişlerim susuyor iç yangınlarımda… senin adını yüreğime mühürleyip dönüyorum amin deyişlerime… İçimin ülkelerine çöreklenmiş menfaat bulutlarından kaçıyorum.. kaçıyorum kibirden yalnız kendine istiyor olmaktan, öfkeden… kaçıyorum ne varsa faniliğe dair… pişmanlıkla ıslanmış bir hıçkırıkta, selamlarımın kabul edilmesi umudunda yeniden geliyorum hayata… kan revan oluyor aklımda hüzünler… yağmamış yağmurlar kadar latif şimdi kalbimde devleşen sıkıntılar… Korkularımı emziren bütün gecelerin siyahı, yeni açmış bir karanfil kokusu oluyor… bulunca seni… Benliğimin kuytularında sızlayan yalnız kalmışlıklar, kayan dev bir yıldız oluyor… anınca seni… Bütün sessizlikler rahmet oluyor… bütün çaresizlikler gündoğumu... bütün boyun büküşler amin oluyor dudaklarımda… bütün amin deyişler gül adında… seni ta içimde taşıdığım zaman bu ömür türküsünde….. Yalnız kalıyor bazen aminler… gecenin sakinliğinde usulca hayat bulan aminler uykuya yenik düşüyor çoğu zaman… daha derinden dua etmeye susuz dudaklarım… Zaman merhametsizlikte hüküm sürüyor ya Resulalah… mazlumun ayaklar altında ezilen yüreğiyle besleniyor zalim kalp atışları… şefkate kanat çırpan kırlangıçların kanatları isyandan devleşen tel örgülere takılıyor… kanatlarından sızan kana bulanıyor ruhum… belki her gün bir günahsız yavrunun bedeni, hain bir merminin kılıcından geçiyor… günahsızların iniltileri içimde yankılanıyor… semayı sarsıyor annelerin ağıtları… gözlerimizin önünde yüreklerimizin dibinde inliyor nefesleri günahsızların… insanlar çoktan sökmüş gibiler köklerini, içlerindeki merhamet adlı çınarın… babaları ölmeden miras derdinde birbirine düşer olmuş kardeşler… duaya açık kapılarından dudakların, gıybet yükselir olmuş… yalansız konuşmalar azalmış… herkes birbirinin kuyusunu kazıyor… ve ölümü unuttu sanki kalpler… ölümü anmaktan aciz zihinlerimiz… İçim acıyor Ya Resulullah… her haksızlığın ardında tükeniyor nefeslerim… içim kanıyor… her acının ardında çaresizlik yağmamış bir bulut gözlerimde… bir tek silahım var… ona sarılıyorum gece yarıları… duaya… Sevmek çekince dalgalarını bir zamanlar hiç durmadan dövdüğü kıyılarımızdan, okyanus ortasında su arar olduk… öldük hatta susuzluktan… yağmur sağanak sağanak boşanırken bedenlerimize… Adını unuttukça anmayı, dudaklarımızdan, başka isimler söyler oldu dillerimiz… başka sevdalar salınır oldu bakışlarımızda… içimize yabancı hevesler ,içimizde… hasretleri bile yabancılaştı dünyamızın… sevgi uzaklaştığımız hatta kaçtığımız bir hastalık gibi… ben böyleyken… hala umudu var mıdır sana olan selamlarımın kabulünün?… bu kadar kendimi bulanmışken sensizliğe… Aynı zaman diliminde atsaydı kalplerimiz seninle… Yüreğimiz hissetseydi seni bir kere görmüş olmanın bahtiyarlığını… oysa şimdi hercai sevgilerde kanıyor ümitlerimiz… Varsa zihnimin kirli dumanları arasında , dünyaya bel bağlamış iniltili hayatımın ortasında, hala sevmeye dair kımıldayan bir tomurcuk sana olan özlemimin sıcaklığındandır… Ya Resulullah bu özlemimizin sınırsızlığına bakıp dua eder misin yüreklerimize? secdenin izi alınlarımızdan, amin deyişler gece uyanışlarımızdan ve sana olan sevgi solmayan yediverenler gibi hiç silinmesin gönüllerimizden… Ey beni en çok sevenin en sevdiği… Bir lale vakti… bir bahar gecesi… dudaklarımda sana selamlarla göz kapayışlarım var geceye… herşeye rağmen sevilme umuduyla bükülüyor boynum… sevginin sonsuzluğuna açılıyor avuçlarımda ruhum… Ey Rabbim, en sevdiğinin sevgisini artır ki kalbimde… senin yanına sevdiğinin sevgisiyle dolu bir yürekle varabileyim son nefesimde…

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)