Ruh-i zar Nickli Üyeden Alıntı

Zaten sulugözün tekiyim Yerli filmler güzel olmaz ağlamam ben diye diye gittim filme.
Ama gözler bozuk çeşme gibi durmak bilmedi
Arada mazoşistliğim tutarda ağlamak istersem açar izlerim
---
Film bittikten sonra salona girip ışığı açan adam içeri şöyle bi göz gezdirdikten sonra kahkahayı patlatmıştı ve koca salon tarafından delici bakışlara maruz kalaraktan susmak zorunda kalmıştı.
Buda ayrı bi anı ve unutulmazlık kattı bana film için

Ruh-i zar Nickli Üyeden Alıntı

Ben anlatayım o zaman iştahlandım biraz


Filmde ki küçük çocuk yani Umut lösemi hastasıydı ve ilik gerekiyodu.Birisi bulurum ama yüklü miktar para lazım demişti.Tabi gariban babada para yok. Çaresizce dolanıp dururken bi adama rastladı. Organlarını satma karşılığında parayı çok kolay bulacağını söyledi.

Bu adam sayesinde fedakar baba 'mafya babası' edasında bi adamla tanıştı. Mafya babasının oğluda hasta organ gerek.Ve bizim fedakar babamızın organı uymakta.

Ama can alıcı kısımda burda başlıyo işte mafya babasının oğlu için gereken organ kalp. Eğer kalbini verirsen oğlunu tedavi ettirir oğlumdan ayırmam evladım sayarım vaatleri veriyo ve bizim fedakar babamızda oğlu kurtulsun diye kabul ediyo

Final sahnesi de babasının umuttan ayrılışı dokunuyo biraz insana başlıyosun ağlamaya

gungorenli Nickli Üyeden Alıntı

bu film harbiden ağlamak isteyenler için ideal izleyipte aglamayan adam yalan söylemiştir veya duygu diye birşey yoktur.

Filmin herşeyi sonunda. o son bölüm resmen beni filme bağladı ve beğenmemi sağladı.

Ama filmin sahne geçişleri, çekimler biraz amatörceydi ama konusu fena değildi.

Seyyah Nickli Üyeden Alıntı