Türk milleti, ne yazık ki AB konusunda eski heyecanını, isteğini ve umudunu kaybetti. Çünkü üyelik sürecinde, olmayacak isteklerde bulunuldu. Diğer aday ülkelere yapılmayan haksızlıklar yapıldı. Başbakanımızın tabiri ile maç oynanırken kurallar sürekli değiştirildi. Böyle bir haksızlık başka hiçbir ülkeyi yapılmadı. Hedef sadece Türkiye oldu.

Bizim AB'ye girmemiz için öncelikle bu sorunu çözmemiz gerekir. Çünkü mevcut sorun çözülmeden, AB'ye girebilmemiz mümkün değildir. Girmiş olsak bile, haksızlıklar silsilesi devam edecek, Türk milletinin kabullenemeyeceği bir durum ortaya çıkacaktır. Bugün bile toplum içinde AB karşıtı sesler yükselmeye başladıysa, sebebi de bu haksızlıklar silsilesidir. Onları hor görmemek gerekir. Çünkü Türk milleti onurlu bir millettir. Aç da kalsa, açıkta da kalsa istenmediği yerde durmaz. Verilmeyeni istemez. İşte bu nedenle Türkiye ile AB arasında gerçek bir müzakere süreci, ancak AB'nin istekli tutumuyla başlayabilir. Bu sürecin ilk şartıdır.

Unutulmamalı ki vagon ne kadar kusursuz olursa olsun, tren gitmedikçe hareket etme şansı yoktur. Biz üzerimize düşeni yapacağız, fakat AB'de kendi üzerine düşen görevleri yapmalı, sorunun kaynağını bulmalıdır. İnanç ve tarihten kaynaklı olumsuz düşüncelerinden vazgeçmelidir. Bu sadece Türkiye'yi AB ülkesi yapmaz, aynı zamanda AB'yi de gerçek anlamda özgürlükçü, modern, hoşgörülü bir topluluk yapar. Bizim AB ödevimiz zor, AB'nin Türkiye ödevi daha zordur.

Sonuç olarak, Türkiye, yıllardır sürdürdüğü ancak sonuç alamadığı anlayışı değiştirmeli ve AB'ye kendi üzerine düşen görevi hatırlatmalıdır. Bunun için AB'nin, kesin, gerçekleştirildiğinde sonu belli olan bir planı, Türkiye'ye sunması gerekir. Böyle bir plan sunulmadıkça, Türkiye, AB ilişkilerini muhakkak askıya almalıdır. Çünkü kuralların sürekli değiştirildiği bir maç asla bitmez.

Ben açıkçası bu kadar karamsar değilim. Eğer mevcut sürecin Türkiye'ye getirisi büyükse, o zaman konuyu muallakta bırakıp ilişkileri yıpratmak yerine, imtiyazlı bir ortaklığı kabul etmek daha doğrudur. Çünkü mevcut düzende tam üyelik için bir sonuç alınamamıştır. Üstelik bugün kabul edilecek imtiyazlı bir ortaklık, gelecekte tam üyeliğe de engel değildir. Bu bağlamda umutlarımız, bugün olduğu gibi devam edecektir.

Sözlerine kısmen katılıyorum. Çünkü AB'nin gerçek amacı barışı korumak, ekonomik ve sosyal ilerlemeyi destek olmak filan değildir. Bunlar amaca hizmet eden unsurlardır. Amaç muhakkak tek devlet olmaktır. Fakat İngiltere'nin, Almanya'nın, Fransa'nın, İtalya'nın içinde bulunduğu bir topluluğun bu amaca ulaşması mümkün değildir. Milliyetçilik duygusu mutlaka 1790'larda olduğu gibi yine patlak verecektir. Osmanlının geçmişteki birlik olma adına benimsediği, Osmanlıcılık, ümmetçilik gibi politikalar nasıl sonuç vermemişse AB'de sonuç alamayacaktır. İşte bu yüzden birgün dağılacaklar.

Fakat bu süreçte AB'den tamamen vazgeçmek bence doğru değildir. Ortada bitmemiş, tüketilmeyi bekleyen bir pasta var.Bu pastadan küçük AB ülkeleri (Yunanistan gibi) olabildiğince faydalanıyor. Bizimde faydalanmamız lazım.

Yazdıklarını beğeniyle okudum. Haklısın da. Karamsar olmak iyi değildir fakat sizi de fazla iyimser buldum. Türkiye yaklaşık 50 yıldır çabalıyor. Onlar şartlar sunuyor, biz yapmaya çalışıyoruz. Hep böyle devam etti. Bu süreçte türlü türlü iktidarlar geldi. Son 6 yıldır da Ak Parti başımızda. Kıbrıs sorununda bile Rumları rezil etmiş bir türkiye var. Ama çok sözler verilsede bir arpa boyu yol alamadık. Siz buna reğmen "50 yıldır izlediğim yola devam edelim. Mutlaka sonuç alacağız." diye düşünüyorsanız bence fazla iyimsersiniz. İnsan yolu bir kez dener, iki kez dener. Çıkmıyorsa ya vazgeçer yada yeni bir yol bulup hedefe ulaşmak ister. Benim söylemek istediğim işte budur. 50 yıllık yolun çıkmaz sokak olduğunu görelim ve bizi AB hedefine ulaştıracak yeni bir yol üzerinde düşünelim.