bir arkadaşın da çanakkale savaşında abdulhamit hanın büyük etksi olduğunu söyleyince benim de aklıma birşeyler geldi onları sizinle paylaşmak istiyorum
abdulhamit han kendi dönemimde hiç bir savaşa girmemiştir.ve bu savaşa girmemesini eleştirenler olmuştur.fakat kurtuluş savaşında ne denli haklı olduğu görülmüştür.çünkü yaklaşık bir nesli savaş tehlikesinden uzak tutarak kurtuluş savaşına o nesille,savaşlarda yorulmamış bir milletle girdik.kendmize geldik.abdulhamit han sadece bugünü düşünen bir lider değil.bugün dahi verdiği kararların ne kadar önemli olduğunu daha yeni yeni anlar olduk.mehmet akif in de dediği gibi '' mazisi olmayan bir milletin atisi olurmu''
şükür ki bizim mazimiz bakılıp ibret alınacak,övünülecek ve defalarca şükretemeize sebep olacak bir mazi.fakat bugün ne yazıkki o atalarımızn geride bıraktığı bizler o değerlerimizi yavaş yavaş kaybetmeye başladık.tabi bu tarihimizle övündüğümüz gerçeğini bize unutturmazken ders alma noktasında ne kadar zayıf olduğumuz göstermektedir.

arkadaşlar kendisi çanakkale savaşına katılmasa dahi o sarayında dualar okuyarak ve hatimler inerek savaşa katkı sağlayan büyük bi şahsiyettir.

arkadaşlar Sultan Abdülhamid'i çok güzel anlatan bir kitap.Çok akıcı.Şiddetle tavsiye ediyorum.



Mehmed Akif, Birinci Dünya Harbi'nde Asım'ın neslinin kıt'a kapma oyunu oynadıklarından söz eder. Bu gençlerin kimi Galiçya'da, kimi Sina çölünde, kimi Kafkaslarda, kimi de Çanakkale'de emperyalizme karşı çağları alt üst eden bir mücadele veriyorlardı. Bugün de eğitim neferlerimiz aynı rolü oynamıyorlar mı? İnsanlığa bu defa Yunus'un gönüllerine ektiği güzellikleri demetleyip sunmuyorlar mı? Bu çağın vebasına inançlarından derledikleri güzellikleri derman olarak sürmüyorlar mı? Ve en önemlisi de, Bizden adam çıkmaz hurafesinin çatısını çatır çatır yıkmıyorlar mı?

Bu bir Sonsuzluk Kervanı dostlar! Dün Tarık B. Ziyad'ın kutlu askerleri bu vazifeyi üstlenmişlerdi, bugün ise eğitim gönüllüleri. Dün Abdülhamid Han bu kervanın bir halkası olmuştu, bugün vazife bizim omuzlarımızda.

Abdülhamid'in dansı devam ediyor dostlar..

Kurtlarla, yani insanlığın düşmanlarıyla insanlığın dostlarının ezeli mücadelesi..

arkadaşlar bu kitapta günümüzün olaylarınıda tarihimize çekerek kıyaslıyor.ve ortaya çıkan sonuçta;gerçekten o zamanki tarihimizle bugünümüzün birbiriyle nasıl bağdaştığını görüyorsunuz.
bazı yerlerinde günümüzün devlet adamlarıyla o zamanki bazı devlet adamlarını.o zaman oynanan oyunların bitmediğini anlatmış sindire sindire.

Ve o kitabı okuyunca şunu da göreceksiniz ki;
Sultan Abdülhamid'le R.Tayyip Erdoğan'ın izledikleri politika paralel ve aynı doğrultudadır.

II. Abdülhamid Han'ın Liderlik Sirları

ÖNSÖZ
Huzurlu bir hayat geçirmek, başarılı olmak, ancak faydalı ve zararlı olanları birbirinden ayrıt etmekle mümkün olabilir.

Bu da yaşanmış olaylardan ders alarak geleceğe yön vermek şeklinde ortaya çıkıyor... Bilgiler, tecrübeler bilmekle kıymet kazanıyor...

Tecrübelerin bedelleri çok ağır... Herşeyi "deneme-yanılma" yoluyla öğrenmeye ömür yetmez.

Tarihte binlerce örnek liderlerimiz var. Bu liderlerimizi tarafsız bir gözle, tecrübelerini, başarılarındaki temel sırları tespit ederek insanımızın hizmetine sunmak zorundayız.

Bunun şuurunda olarak 633 yıllık Osmanlı Devletinde müstesna bir yeri olan Sultan II.Abdülhamid'in liderlik sırlarını kaleme aldık. Bu sırları yazmak kolay olmadı...Her şeyden önce O'nu yakından tanımak, zamanın şartlarını iyi kavramak gerekiyordu. Buna dikkat ederek İç dünyasını, hizmetlerindeki samimiyetini, yaşayış tarzını, yaptığı işleri, sevenleri ve sevmeyenlerince söylenenleri tetkik ederek anlaşılır bir dille yazmaya ve yorumu okuyucuya bırakmaya dikkat ettik.

Birçok yönleriyle dünya insanlığını hayrette bırakan, yıkılmak üzere bir devleti 33 yıl ayakta tutan bir liderin sırlarından inanıyoruz ki öğrencisinden aile reisine, yöneticisinden devlet adamına kadar herkesin çıkaracağı birçok dersler olacak...

Çile Mücadele
Annesizlik dile kolay...Yaşayan bilir.Abdülhamid Efendi, bu acıyı daha çocukluğunda yaşar ve bilir.
Sık sık odasına kapanır, onun aldığı hediyelere, onun diktiği mintanlara yumulur ağlar. Yastıklarda perdelerde onun kokusunu arar. Duygusallığından mı bilinmez hayallere dalar. Kah annesinin gölgeden hafif hayali kapıdan girer. Kah kendisi Beylerbeyi sarayına gider kucağına koşar. Tirimüjgan hanımın ela gözleri parıldar. Karyolasının altındaki kırmızı kadifeyi göstererek "altına bakmak istermesin?" diye sorar. Küçük efendi eliyle kadifenin altını tarar ve içinde gümüş kuruşlar olan keseyi yakalar. Hisli kadın gözlerini kapar ve ancak bir annenin duyacağı bir hazla "Aslanım" der, "Aslanım benim"

Bu zarif ve nahif kadın ufak tefek ama vakurdur. Asildir, mü-tebessimdir, saygılıdır. Bir Şapsıh* kadını nasıl olursa öyledir işte. Böylesi ele az geçer ve kaybına ağlanır. Hele anne olursa.

İşte küçük Efendi'nin kendi kendine dertleşip, boyun büktüğü günlerden birinde kapı gıcırdamadan aralanır ve gölge düşer yanına. Abdülhamid etendi kendi dünyasındadır ve gelenin farkına bile varmaz. Bu derin sessizlik ne kadar sürer bilinmez. Birara ziyaretçisinin farkına varır ve babası ile göz göze gelirler. Abdülmecid Han sesine en müşfik tonları oturtarak "Ölenle ölünmüyor be oğlum" der, "dünya yalan iste!" sonra eğilir eliyle gözlerinin yaşını siler. "Yalnızlık..." der. "yalnızlık Allaha mahsus içli oğlum!"
Sarılıp kucaklaşırlar. Abdülmecid Han hassas çocuğunu yanaklarından öper ve "Evet" der, "annenin yerini tutamaz ama beni dinlersen gel, Perestu kadına oğul ol" Abdülhamid Efendi "nasıl isterseniz" der, boynunu büker.

Abdülmecid Han, onu setresinin altına saklayarak Perestu kadının dairesine götürür. "Sen evlad istiyordun değil mi" der, "al sana aslan gibi bir oğul"

Perestu kadın dindarlığı ve şefkati ile tanınır, güngörmüştür, ağırbaşladır.. Çocukları çok sever ama çocuğu olmaz. İşte o gün hayata yeniden başlar, Abdülhamid Efendi'ye analık yapar. Öyle ki Abdülhamid Han onu yıllar sonra bile rahmetle anar ve derdi ki: "Eğer annem yaşasaydı, bana bundan iyi bakamazdı." (1)

Abdülhamid Efendi'nin çocukluğunda başlayan çilesi gün geçtikçe artarak devam eder. Gençliğinin baharı olan 19 yaşına geldiğinde babasının ölüm haberiyle bir kez daha yıkılır. Ama o ağırbaşlılığı, metaneti ile acıyı yüreğinin derinliklerinde muhafaza etmesini bilir.
Bu acılar kendisini daha da olgunlaştım. Eğitimine daha bir dikkat eder, oyun ve eğlenceden uzak kalır. Hep okumak, dünyada olup bitenlerden haberdar olmak ister. Bu nedenle hocalarının ve ilim ehli insanların anlattıklarını dikkatle dinlemekten kendisini alıkoyan herşeyden kaçar.

Mektep sıralarında bütün dikkatini derslerine verir. Keskin bakışlarını hocanın gözlerine diker ve anlattığı her kelimeyi beynine nakş eder. Olaylar, üzerinde düşünür, anlamadıklarını ders sonrasında sormaktan çekinmez.

İngiliz Ajanı Vambery'nin tespitleri: "Gür ve ahenkli sesi ile dinleyicilerini derhal tesiri ve nüfuzu altına almasını bilirdi... Siyah gözlerini hocasının üzerine dikerek onun ağzından çıkacak her Fransızca kelimeyi koparır gibi çekip almak isterdi." (2)

Abdülhamid Efendi, aynı zamanda tembelliği sevmeyen faal bir insandır. Dünyada olup bitenler hakkında en ince teferruatına kadar öğrenmek isteği kendisini araştırmaya sevkeder. Aynı zamanda ülke meseleleriyle yakından ilgilenir, zamanın yöneticelirinin samimiyet derecelerini, yaşam ve idare tarzlarını araştırır, gerçekleri öğrenmeye çalışır. Bu zengin bilgi birikiminden saltanatı boyunca ziyadesiyle istifade eder.

Büyük Hedefler Için Büyük Hayaller Gerekli
Abdülhamid Efendi büyük hedefleri için büyük hayaller kuruyordu. Gelecekte Osmanlı devletini tekrar eski ihtişamına kavuşturmayı düşünüyor ve bu alanda kendisini yetiştirmeye çalışıyordu. Zamanın süper güçlerini yakından izliyor, politikalarını, Osmanlı devleti üzerindeki sinsi emellerini ve ülke içindeki uzantıları hakkında bilgiler ediniyordu.

Çevresi hayallerini anlamaktan uzaktı. Küçük düşünenler büyük düşünenleri anlayamadığı gibi yaşça büyükleri ve hatta hocaları dahi kendisini anlamaktan acizlerdi.

"Çocukluğumdan beri ciddi bir tabiatım vardı. Oyun oynamayı sevmezdim. Daha pek küçük yaşımda beşeriyetin mevcudiyetine dair ciddi mevzular üzerinde düşünmeye başladım. Hayal peresttim. Bu halimden dolayı, hocalarım beni azarlar, babama şikayet ederlerdi." (4)

Abdülhamid Efendi, daha şehzadeliğinde bile ilim ehli insanlarla, devletin önemli mevkilerindeki yöneticilerle sık sık görüşüyor, fikir alışverişinde bulunuyordu. Sadece yerli şahsiyetlerle değil, yabancı devlet adamlarıyla görüşerek onlardan Avrupa hakkında bilgiler ediniyordu.

Zamanın mekteplerinde okutulan derslerin yeterli olmadığını, bunlara yeni derslerin eklenmesi gerektiğini söylüyordu. Bilhassa bilim ve teknoloji alanındaki gelişmeleri yakından takip ediyor ve bu gelişmelerin okullarda ders olarak okutulmasını istiyordu.

İlme olan merakı, oyun ve eğlenceden uzak hayatı gözden kaçmıyordu. Fırsat buldukça kitap okuyor, yerli ve yabancı basını yakından takip ediyordu. Ceride-i Havadis,Tasvir-i Efkar, Basiret gibi gazeteleri muntazaman alıyor, Çaylak, Çıngırak, Tatar gibi mizah dergilerinin etkilerini de takip ederek halk üzerindeki tesirlerini müşahede ediyordu. Avrupa gazetelerini ise ünlü kıraathane sahibi Sarafim Efendi ve kitapçı Elnino vasıtasıyla getirtiyor, okuyor ya da tercümesini yaptırmak suretiyle takip ediyordu. Bazı fikir ehli yazarlarla sohbeti ihmal etmiyordu.

Spor ve at biniciliği Lala Mehmet Sadık ağa ve Mabeynci Os-man Efendi'den, silah talimlerini ve diğer askerlik bilgilerini hünkar yaveri çeşitli subaylardan, Mehmed Zafir Efendi'den Şaziliye tarikatını, Rumeli kazaskeri Halebli Ebü'1-Hüda efendi'den Kadıriyye tarikatını öğrenerek zamanın ilimlerini tahsil etti.

Sadece mektepteki eğitimle iktifa etmedi. Kendisini yetiştirmek için durmadan çalıştı. Okudu ve nihayetinde çok kültürlü, dünya siyasetini, memleketin içinde bulunduğu şartları, zamanın süper güçleri ve içteki uzantılarının maksatlarını iyi kavrayarak gelecekte takip edeceği ince siyasetinin temelini attı.

Abdülhamid Efendi, bilginin gücünü, kamuoyu oluşturan sebepleri çok iyi tetkik etmekteydi. Dikkat ve disiplin yeteneği, elde edilen sonuçları, bilgileri zamanı ve yerinde kullanma yeteneği de mükemmeldi. (5)
Herşeye rağmen Abdülhamid han iyi bir eğitim gördü. Ferid ve Şerif efendiden Arabiyi, Kazasker Ali Mahvi Efendi ve sadrazam Safvet Paşa'dan Farisi'yi, Gümüşhanevi Ömer Hulusi Efendi'den tefsir, hadis, fıkıh ilimlerini, Gardet, Edhem ve Kemal Paşalardan Fransızca'yı; vak'anüvis (tarihçi) Lütfi Efendi'den ise Osmanlı tarihi derslerini gördü.